Ubezpieczenia i Prawo Pracy nr 15 (273) z dnia 1.08.2010

Okresy wypowiedzenia terminowych umów o pracę

Jakie okresy wypowiedzenia obowiązują w przypadku terminowych umów o pracę?

Generalnie terminowe umowy o pracę rozwiązują się z upływem terminu na jaki były zawarte. Okresy ich wypowiedzenia wynikają z uregulowań kodeksowych i zależą od rodzaju danej umowy oraz czasu jej trwania, przy czym mogą wynosić od trzech dni do dwóch tygodni.

Okres wypowiedzenia umowy wynoszący tydzień lub jego wielokrotność zawsze kończy się w sobotę. Natomiast termin trzydniowy kończy się z upływem ostatniego dnia, a przy jego obliczaniu nie uwzględnia się dnia, w którym złożono wypowiedzenie.

Główny Inspektorat Pracy w piśmie z dnia 1 marca 2010 r., nr GPP-517-4560-14-1/10/PE/RP wyjaśnił, że trzydniowe terminy wypowiedzenia liczone są w dniach roboczych. Przez dni robocze należy rozumieć wszystkie dni, które nie są niedzielami i świętami ustawowo uznanymi za dni wolne od pracy (art. 151⁹ § 1 K.p.). Niezależnie od rozkładu czasu pracy pracownika, jeżeli sobota nie wypada w święto ustawowo uznane za dzień wolny od pracy, należy ją wliczać do trzydniowego okresu wypowiedzenia.

Z art. 30 § 3 i 5 K.p. wynika, że oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powinno być dokonane na piśmie oraz zawierać pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania się do sądu pracy. Jedynie umowy na czas nieokreślony wymagają wskazania przyczyny wypowiedzenia i konsultacji związkowej (art. 30 § 4 i art. 38 K.p.).

Umowa na okres próbny

Czas trwania umowy o pracę zawartej na okres próbny nie może przekraczać 3 miesięcy (art. 25 § 2 K.p.). Umowa na okres próbny może być wypowiedziana przez każdą ze stron stosunku pracy. Długość okresu wypowiedzenia wynika z art. 34 K.p. i wynosi:

• 3 dni robocze, jeśli okres próbny nie przekracza 2 tygodni,

• 1 tydzień, jeśli okres próbny jest dłuższy niż 2 tygodnie,

• 2 tygodnie, jeśli okres próbny wynosi 3 miesiące.

Pracodawca w poniedziałek 26 lipca 2010 r. wypowiedział umowę o pracę zawartą na dwutygodniowy okres próbny. Wypowiedzenie umowy upłynęło w czwartek 29 lipca 2010 r. o godz. 24⁰⁰. Obliczając termin wypowiedzenia, który w tym przypadku wynosił 3 dni robocze, nie bierze się pod uwagę dnia, w którym to wypowiedzenie zostało złożone.

Umowa na czas określony

Wypowiedzenie umowy zawartej na czas określony jest możliwe tylko w razie spełnienia przesłanek wymienionych w art. 33 K.p. Przepis ten stanowi, że przy zawieraniu umowy o pracę na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy strony mogą przewidzieć dopuszczalność wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Jeśli jednak klauzuli o prawie do rozwiązania umowy nie wprowadzono, to żadna ze stron nie może umowy wypowiedzieć, chyba że zachodzą przesłanki wymienione w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. nr 90, poz. 844 z późn. zm.), dalej ustawy o zwolnieniach grupowych albo upadłość lub likwidacja pracodawcy (art. 41¹ § 2 K.p.).
 

Z pracownikiem została zawarta umowa na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy z odpowiednią klauzulą o dopuszczalności jej wypowiedzenia. Pracodawca wypowiedział tę umowę już w pierwszym miesiącu jej obowiązywania.

Jest to zgodne z prawem. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 września 1994 r. (sygn. akt I PZP 35/94, OSNP 1994/11/173): „Umowa o pracę zawarta na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, w której strony przewidziały dopuszczalność jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem (art. 33 K.p.), może być w ten sposób rozwiązana także przed upływem 6 miesięcy jej trwania."

Umowa na czas wykonania określonej pracy

Z ogólnych zasad rozwiązywania umów o pracę wynika, że umowa na czas wykonania określonej pracy rozwiązuje się z dniem ukończenia pracy, dla wykonania której była zawarta. Umowa tego rodzaju nie może zostać rozwiązana za wypowiedzeniem, nawet gdyby strony zawierając umowę umieściły w jej treści klauzulę zezwalającą na wypowiedzenie.

Wyjątek od tej zasady zawiera art. 41¹ § 2 K.p. stosowany w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy. W takich okolicznościach umowa o pracę zawarta na czas wykonania określonej pracy może być rozwiązana przez każdą ze stron za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Również w razie wypowiadania pracownikom stosunków pracy w ramach grupowego zwolnienia umowy o pracę zawarte na czas wykonania określonej pracy mogą być rozwiązane przez każdą ze stron za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Tak wynika z art. 5 ust. 7 ustawy o zwolnieniach grupowych.
 

W dniu 30 lipca 2010 r. z powodu likwidacji zakładu pracy pracodawca wręczył pracownikowi wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas wykonania określonej pracy o następującej treści:
 

Umowa na zastępstwo nieobecnego pracownika

Umowa na zastępstwo jest szczególnym rodzajem umowy o pracę na czas określony, przy zawieraniu której termin końcowy jej trwania nie musi być oznaczony konkretną datą kalendarzową. Można go określić przyszłym zdarzeniem, które spowoduje jej rozwiązanie (np. powrót do pracy zastępowanego pracownika). Pracownik i pracodawca mogą ją rozwiązać za 3-dniowym ustawowym okresem wypowiedzenia (art. 33¹ K.p.).

Umowa na zastępstwo z chwilą powrotu do pracy osoby zastępowanej ulega rozwiązaniu także wówczas, gdy zastępująca pracownica jest w ciąży. Wobec kobiet w okresie ciąży zatrudnionych na zastępstwo nie stosuje się bowiem regulacji ochronnych zawartych w art. 177 § 3 K.p.