Roboty publiczne poza limitami umów terminowych

Pracodawca może zawrzeć z tym samym pracownikiem maksymalnie 3 umowy na czas określony, na okres nie dłuższy niż 33 miesiące (łącznie). Są to tzw. limity "33 i 3", uregulowane w art. 25¹ K.p. Konsekwencją przekroczenia tych limitów jest przekształcenie umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony. Skutek ten następuje - z mocy samego prawa - z dniem zawarcia czwartej umowy na czas określony lub w dniu następnym po przekroczeniu 33-miesięcznego limitu czasowego. Do okresu 33 miesięcy zatrudnienia w ramach umowy lub umów na czas określony wlicza się wszystkie okresy pracy na podstawie tych umów u danego pracodawcy (przypadające od 22 lutego 2016 r.). Do limitu ilościowego umów wlicza się natomiast umowy na czas określony zawarte począwszy od 22 lutego 2016 r. oraz - na określonych zasadach - umowy trwające w tym dniu.

W niektórych przypadkach limity "33 i 3" nie są stosowane. Ma to miejsce w sytuacjach wskazanych w art. 25¹ § 4 K.p., tj. w przypadku umów na czas określony:

zawartych w celu zastępstwa innego pracownika,
zawartych w celu wykonywania pracy dorywczej, sezonowej lub na okres kadencji,
jeżeli pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie (uzasadniające niestosowanie limitów).

Należy nadmienić, że omawiane limity nie dotyczą też niektórych grup pracowników wskazanych w przepisach odrębnych oraz umów o pracę ulegających przedłużeniu do dnia porodu.

W świetle przytoczonych regulacji pojawiło się pytanie, czy limity "33 i 3" mają zastosowanie do zatrudnienia pracownika w ramach robót publicznych. O zatrudnieniu tym jest mowa w art. 57 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 690). Umowy o pracę zawierane w celu zatrudnienia przy robotach publicznych mają zazwyczaj charakter terminowy. Jak jednak uznało Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej, nie są one wliczane do limitów "33 i 3".

Resort pracy w odpowiedzi z dnia 15 marca 2022 r., udzielonej na zapytanie naszego Wydawnictwa, stwierdził, że: "(...) Tego typu zatrudnienie (z uwagi na specyficzny charakter, ściśle związany z czasem, na jaki zostały zorganizowane te roboty) nie powinno być wliczane do limitu umów, o którym mowa w art. 25¹ § 1 kp. W tej kwestii (...) wypowiadał się Sąd Najwyższy (...). Przykładowo w wyroku z dnia 10 października 2002 r., I PKN 546/01 Sąd Najwyższy stwierdził, że przepis art. 25¹ k.p. nie ma zastosowania do umów o pracę zawieranych z bezrobotnymi w ramach ich zatrudnienia przy robotach publicznych (...)".