Przerwa w zatrudnieniu a limit czasowy umów na czas określony

Po jednomiesięcznej przerwie w zatrudnieniu ponownie od 1 lipca 2020 r. zawarliśmy z pracownikiem umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na czas określony. Podczas poprzedniej umowy terminowej przepracował on w naszej firmie 24 miesiące (od 1 czerwca 2018 r. do 31 maja 2020 r.), czyli nie wykorzystał limitu 33 miesięcy. Czy po powtórnym zatrudnieniu po przerwie okres 33 miesięcy pracy liczy się od początku, czy też należy uwzględnić wcześniejszy okres zatrudnienia terminowego?

Limitowanie umów na czas określony obowiązuje od 22 lutego 2016 r. W myśl art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.) okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać 3. Także przedłużenie takiej umowy aneksem w trakcie jej trwania uważa się za zawarcie, od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić jej rozwiązanie, nowej umowy o pracę na czas określony w rozumieniu art. 25¹ § 1 K.p.

Powołana regulacja nie ma zastosowania do umów o pracę zawartych na czas określony:

w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie,

jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy (art. 25¹ § 4 K.p.).

Ponadto limitowania umów na czas określony nie stosuje się w przypadku przedłużenia umowy o pracę do dnia porodu zgodnie z art. 177 § 3 K.p.

W razie przekroczenia któregoś z wymienionych limitów umów na czas określony lub ich obu, odpowiednio od dnia następującego po upływie okresu 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, umowa pracownika przekształca się w umowę na czas nieokreślony.

Pracownik, o którym mowa w pytaniu, był zatrudniony u danego pracodawcy na czas określony przez 24 miesiące. Po jednomiesięcznej przerwie w zatrudnieniu ponownie podjął pracę u tego samego pracodawcy. Jeżeli nie zachodziła żadna z przesłanek wskazanych w art. 25¹ § 4 K.p., wówczas umowa zawarta 1 lipca 2020 r. wchodzi do limitu 33 miesięcy umów zawartych na czas określony i może trwać maksymalnie jeszcze 9 miesięcy (do 31 marca 2021 r.). Natomiast gdy została zawarta na podstawie którejś z przesłanek wskazanych w art. 25¹ § 4 K.p. w celu zaspokojenia rzeczywistego okresowego zapotrzebowania, wówczas nie wlicza się do limitów zatrudnienia terminowego.

Przepisy Kodeksu pracy dostępne są w serwisie www.przepisy.gofin.pl.